Zuid Afrika 2015 verslag 6

Zo, vrijdag de dertiende hebben we overleefd en wat een mooie momenten hebben we weer met elkaar beleefd.
Nadat we om 09.30 uur alles hadden afgerekend vertrokken we weer richting Krugerpark. Als eerste reden we langs de plek waar ik (Frans) de dag er voor de leeuwenfamilie had gezien. Helaas die lag er niet meer maar daarvoor in de plaats lagen er twee volwassen exemplaren. Kennelijk een lekker plekje voor ze.
Hierna zijn we nog even bij de schuilhut bij Lake Panic wezen kijken. Toen we de hut binnenkwamen werd ons het volgende schouwspel voorgeschoteld.
In de verte zagen we een stel jonge nijlpaarden met elkaar spelen. Wat een water verplaatsen deze “kleintjes” al. Moeder had nog zo gezegd: ”Geen bommetje” .
Een krokodil van een metertje of 3 gleed vlak voor ons, sniekie, door het water terwijl de rooibok heerlijk stond te genieten van een waterlelie en een hagedisachtige op zoek was naar wat eieren die hij in de grond hoopte te vinden. De Mangrovereiger had het te druk met vissen terwijl de koereiger en de visarend dit tafereel samen met ons gadesloeg.
Helaas moeten we hier weg want we willen op tijd in Satara zijn.
Onderweg zagen we nog genoeg, waaronder een gier in een boom en wat buffels die in een poel lagen af te koelen.
Nadat we ingecheckt waren hebben we onze “rondavel” betrokken en hebben we een heerlijk verfrissend drankje gedronken op ons terrasje. De temperatuur is namelijk nog steeds boven de 40 graden en dan moet de vochthuishouding op peil gehouden worden. Al vroeg vielen de ogen dicht en zochten we onze mandjes weer op.

Voor Yolan en mij is het de volgende dag vroeg op want we hebben een sunrise gamedrive gereserveerd.
Om 03.45 uur staat we bij de receptie, waar we werden op gewacht door de vrouwelijk gids die erg veel weg had van Suzan Boil van The Voice.
Suzan bracht ons na een half uurtje op een plek waar een leeuwenpaartje pal naast de weg lang. Zij vertelde dat het een jong stel was die drie dagen geleden en date hadden en sindsdien onafscheidelijk waren. Het mannetje was erg dominant en wilde kennelijk iets van het vrouwtje maar die had geen zin om het en plain publiek te doen. Suzan zei dat ze nog wat verlegen waren. Langzaam dropen de tortelduifjes af in de richting van de struiken. Tijdens de gamedrive zagen we nog veel meer dieren waaronder de zuidelijk hornraaf die met uitsterven worden bedreigd.

Bij het huisje teruggekomen zat Pa ons al fris en fruitig op te wachten. Onder het genot van een heerlijk bakkie hebben we genoten van een groot aantal kleine huisdieren, waaronder de afrikaanse hop, de kuifbaardvogel, twee hagedisachtigen en de zebramangoese.

In de middag zijn we nog even naar Timbavatie gereden. Het aantal dieren dat we zagen was niet bijzonder maar aangekomen bij een picknickplaats werden we opgewacht door de beheerder die ons vertelde dat hij een plek wist waar een leeuwenfamilie lag. Ze zouden vlak bij liggen en hij wilde ons wel naar die plek brengen. Hij stapte bij ons in de auto en bracht ons na een minuut on 5 rijden bij een plek aan de rivier. Tot zijn grote teleurstelling lagen de leeuwen niet meer op de zelfde plek maar waren zijn verkast. Ongeveer honderd meter verderop lagen zij lekker te luieren in de schaduw van de boom.
Moe maar voldaan gaan we huiswaarts, eten we nog een stukje pizza en laten ons in bed vallen.

Als we de volgende morgen weer wakker worden is het alweer 15 november. Ik ben weer vroeg wakker en ga mijn tijd nuttig besteden. 04.30 uur rijd ik, gewapend met mijn fotoapparatuur de poort van Satara Restcamp uit. Onderweg maak ik foto’s van een jakhals en een gier die om de beurt wat eten van een kadaver dat de dag er voor nog door het park dartelde maar door een groep leeuwen op wrede wijze aan zijn einde is gekomen. Een dag later is er vrijwel niets meer over van het arm dier.

Om 08.30 uur ben ik weer terug bij het huisje. Yolan en Pa zitten al op het terrasje en genieten van onze huisdieren.

’s-Middags zijn we van plan om bij een schuilhut te gaan kijken maar bij het uitrijden van de gate zien we een grote groep gieren op een meter of dertig van de weg. Het is werkelijk een komen en gaan van de reusachtige vogels en zij doen zich tegoed aan kadaver van een kudu. 30 a 40 gieren vliegen af en aan en ik kan heerlijk oefenen met het maken van foto’s van vliegende vogels. Voor de kenners, de “af on” knop op mijn camera wordt veelvuldig gebruikt. Het levert prachtige plaatjes op.

Uiteindelijk gaan we toch nog naar de hut. Hier zien we spelende nijlpaarden en twee rustende krokodillen. Snel gaan we nog naar een uitkijkpunt. Het is hoog gelegen en we hebben een fantastische uitzicht over het Krugerpark.
Op de terugweg ziet Yolan, in het voorbij rijden, een harige steen onder een struik liggen. Blijkt als we terugrijden een moeder hyena met haar pasgeboren jong te zijn. Zo mooi om te zien dat het jong bij de moeder drinkt. Even later komt er een gids met een groep toeristen aanrijden. Kennelijk schrikken moeder en jong hiervan want het jong vlucht razend snel het hol in en moeder loopt bij het hol vandaan om op een afstandje te kijken wat er verder met haar jong gebeurt. Dit is dus tactiek om haar jong te beschermen. Ze zorgt er zelf voor dat onze aandacht uitgaat naar haar en niet naar haar jong.

Maandag 16 november staat ons weer een reisdag te wachten. Onderweg stoppen we even bij Olifants Restcamp. Van de vorige keer weten we dat daar een prachtig uitkijkpunt is. We genieten van het uitzicht en een bakkie met een muffin.
Vlak voor dat we het Krugerpark verlaten bij de Phalaborwa gate treffen we nog wat spelende nijlpaarden in een poel aan en zien we een vechtarend in de top van boom zitten. Deze roofvogel doet zijn naam geen eer aan. Hij wordt continue op zijn kop gepikt door twee kleine vogels en hij vecht nauwelijks terug.
Als we de gate uitrijden is het even zoeken naar ons lodge. Nadat we de weg hebben gevraagd komen we in de “middel of nowhere” terecht. Masorine lodge ligt aan een 8 kilometer lange, onverharde, weg. We worden ontvangen door Margret, de eigenaresse van het lodge. Zij wijst ons twee schitterende chalets aan waar we de komende 4 nacht overnachten. We besluiten na de hectiek van het Krugerpark het een paar dagen rustig aan te doen. Uiteindelijk is het ons vakantie en moeten we ook lekker uitrusten.
Zo, dit was het voorlopig weer,

Groetjes van ons.