Verslag 4

Vanmorgen, na een heerlijk nachtje slapen in onze bushtent met airco, besefte ik dat mij berichtje van gisteravond wel erg kort is geweest en geen recht doet aan wat we beleefd hebben. Nu ik weer fris en fruitig wakker ben is het tijd voor een uitgebreidere versie.
Zoals gezegd zijn we gistermorgen bij Phabeni Gate aangekomen. De temperatuur buiten de auto is inmiddels opgelopen van 25 graden in Sabie tot 32 graden.

We werden aller hartelijks verwelkomd door de receptioniste die onze wildcard (toegangspas voor KP) weer activeerde en de aanvraag voor de kaart van pa in de administratie in orde maakte. Ze vertelde mij dat het paspoortnummer gewijzigd was. In eerste instantie vroeg ik mij af of ze het door zou hebben dat ik mijn paspoort zelf heb vervalst. Ik herstel me snel en zeg dat ik inderdaad vorige jaar een nieuw paspoort had aangevraagd en gekregen. Verder vroeg ze of ik de Lebolo al aan opa had betaald. Ik probeerde mij nog dom voor te doen maar ze had mij direct door. Dom doen is niet mij sterke punt. Ze legde uit dat “lebolo” Zuid Afrikaans voor bruidsschat is. Ze stelde voor om “opa” een landrover en 100.000 euro te geven. Ik moet er nog even over nadenken maar zoals onze jonge receptioniste het bracht klonk het niet onredelijk.

Na de plichtplegingen reden we het Krugerpark binnen. De temperatuur buiten de auto is inmiddels opgelopen tot 42 gr. toen we de eerste dieren zagen. Yolan zag in een boom een donkergrijze valk zitten en even verderop zagen we zijn broer. Enkele honderden meters verder signaleerden we de eerst impala’s. De mooie, ranke beestjes stonden op hun gemak te grazen in de schaduw van een boom en keken even op toen we bij hen stopte om een foto te maken. Nu vinden we ze nog interessant maar uit ervaring weten we dat we later deze week we het “gewoon” gaan vinden deze beestjes te zien.
Verwende Hollanders”.
Als we de weg blijven volgen zie we de eerste giraffen. Eerste zien we pa en ma giraffe en verderop staan 3 jongen een boompje kaal te vreten. Als we de weg vervolgen komen we bij een waterpoel. Hier zien we de eerste olifant, diverse soorten reigers en een grote groep nijlpaarden. De logge beesten blijven onder water om zoveel mogelijk af te koelen.
Gelijk hebben ze. Wij zitten ten slotte ook lekker in onze airco gekoelde auto.
We besluiten nog even snel naar de schuilhut bij Lake Panic te gaan om ons daarna in te checken bij onze nieuwe onderkomen voor de komende 4 nachten.
Onderweg worden we door drie, op leeftijd zijnde dames aangesproken dat er 500 meter verderop een mannetjes leeuw onder een boom ligt. En ja hoor we zien al een auto staan bij 4 bomen en daar ligt meneer de “Lion king”. Hij ligt er bewegingloos bij een ik vraag mij af of hij nog leeft. Dit wordt snel duidelijk als ik mijn camera installeer en mijn rijstzak wat op schut. Meneer vond dit kennelijk irritant en deed heel even zijn oog open. Heel even hadden wij een warm oogcontact. Alsof hij zeggen wilde:” ik houd je in de gaten vriend”. Na een half uur rijden we door naar de schuilhut. Het bleek een schitterde hut te zijn met uitzicht over driekanten van een prachtige waterpoel. In de verte lagen twee nijlpaarden en het stikt er van de vogels. O.a. zien we de Afrikaanse zeearend die zijn rondjes maakt boven het meertje, kennelijk heeft hij trek in een visje. Maar ook de kingfisher, de grote broer van onze Ijsvogel.
Sander (fotomaatje in de natuur in Nederland) dit is het walhalla voor de natuurfotograaf. Helaas kunnen we niet te lang blijven want er moeten nog boodschappen worden gedaan.

Bij Sabie River Bush Lodge worden we weer heel vriendelijk begroet door een jonge Zuid Afrikaanse die ons met haar mooie grote ogen heel lief aankijkt. Ok, ze praat net iets te snel Engels voor ons maar dat is haar direct vergeven. Onze koffers worden naar onze Bushtenten gebracht en daar zijn we erg blij mee want het is geen pretje in deze verzengende hitte. De airco wordt direct aan gezet en de mannen geven ons een rondleiding door het intieme lodge.

Hierna gaan Yolan en ik boodschappen doen. Opa gaat lekker een douche pakken en uitrusten van alle indrukken.

De receptioniste had we onze boodschappen konden doen in een groot winkelcentrum in Hazeview (23 km) of in een supermarkt op 11 km. De keuze was snel gemaakt.
Bij de supermarkt aangekomen merkte ik dat we wel door heel veel mensen werden aangekeken. In eens besefte ik dat Yolan en ik echt enige blanke waren. Er bekroop mij een wat ongemakkelijk gevoel. Ik besefte dat dit het gevoel moet zijn dat donkere mensen vaak in Nederland hebben. De enige met een andere huidskleur zijn is toch wel vreemd. Wat zou dat toch zijn? We zijn allemaal mensen. Bovendien zijn de mensen hartstikke vriendelijk en onze vraag aan een politieman waar we bier konden kopen werd heel geduldig en vriendelijk beantwoord.

Snel bergen we de boodschappen op en nemen we 1 biertje om de eerste dorst te lessen. Daarna pakken we er nog een paar omdat het gewoon lekker verfrissend is en er is ons geadviseerd om vooral goed te blijven drinken met deze hitte. Daar voldoen we natuurlijk graag aan.

Het is inmiddels 18.15 uur en we kuieren op ons gemak naar het restaurant waar we een heerlijk maaltijd voorgeschoteld krijgen. En ja, we nemen er weer een klein drankje bij.

Na het eten is het tijd om onze lieve schoondochter, Suus te feliciteren met haar verjaardag. Uit volle borst zingen wij “Happy Birthday” voor haar. Felicitatie aan onze zwangere meisje mogen via deze site gedaan worden.

Hierna zitten we nog even met z’n drieën op ons terrasje te genieten van het uitzicht over de Sabie rivier en gaan we slapen.

Oh ja, dat vergat ik bijna te vertellen. De vriend van opa is ook nog gespot. Een heuse krokodil zwom langs ons lodge. Hij was niet zo groot maar toch ze zwem hier gewoon voorbij. Een klein exemplaar maar toch.

OM 04.15 uur wordt ik wakker om naar het toiletgebouwtje te gaan. Als ik terugkom bij de tent sta ik even naar de rivier te kijken. Hoor ik het goed. Hoor ik een leeuw brullen of is het mijn maag die al een paar dagen aan het rommelen is. Nee hoor ik hoor het goed. Aan de overkant van de rivier ligt het Krugerpark en het is inderdaad een leeuw die gromt. Het overweldigd mij en kan niet meer slapen.

Vandaar dat ik hier nu zit omdat ik vond dat onze belevenissen een beter verslag verdienende dan het korte epistel dat ik jullie gister stuurde.

Een nieuwe dag breekt aan en ik ben erg nieuwsgierig wat deze ons zal brengen.
Als laatste wil ik Eric de Jongh nog feliciteren mij zijn verjaardag. Volgende jaar drinken we er weer 1 op je nieuwe levensjaar.
Groetjes en tot schrijfs.